Ogrody Ulricha i Forty
W 1876 roku ogrodnik Jan Krystian Ulrich kupuje teren ogrodów wojskowych przy drodze Górczewskiej i otwiera zakład ogrodniczy oraz ogród w stylu angielskim.
W 1883 roku rozpoczyna się budowa fortów wokół Warszawy, którą zakończono w 1890 roku.
Między Fortem Wola, a Fortem Parysów (obecnie Fort Bema) zostają usypane wały ochronne wzdłuż ulicy Fortecznej. Były to umocnienia ceglano-ziemne, posiadające osobne wały dla artylerii i piechoty oraz otoczone rowami, z reguły o zarysie regularnych wielokątów. Forty łączyły odcinki wałów z lokalnymi punktami oporu. Jeden z nich był zlokalizowany na terenie naszego Ogrodu – nazywany „Budką”. Widać to wyraźnie na mapie Warszawy z lat 30-tych oraz na zdjęciu z naniesionym planem:
Plany zabudowy Koła
Kiedy na fotelu Prezydenta Warszawy zasiada Zygmunt Słomiński ma w planach budowę wielkiego parku z ogrodami i obiektami sportowymi na terenie Koła, który miał zajmować aż 40 hektarów ziemi. Obszar ten znajdował się w miejscu obecnych Ogrodów Działkowych „Koło I”, „Koło II” i ROD im. Filipiny Płaskowickiej. Nawet w 1929r. chciał odkupić ten teren od Rządu, który do końca jego prezydentury nie zgadza się na odsprzedanie ziemi. Jednak w 1932 roku dla pracowników Ministerstwa Poczt i Telegrafów powstaje 56 domów na pobliskim osiedlu Boernerowo, które chciało mieć komunikacyjne połączenie z miastem – ponieważ do 1951r znajdowało się formalnie poza Warszawą. W związku z tym 22 października 1933 roku otwarto dwie pętle tramwajowe: na Kole i Boernerowie. Mieszkańcom Boernerowa dało to możliwość dojazdu do miasta, ale tym samym zaprzepaściło plany budowy parku, ponieważ linie tramwajowe przecinały planowany pod inwestycję teren na pół. Poza tym zaczynają pojawiać się nowe plany na zabudowę Koła: m.in. wybudowano osiedle dla bezdomnych zwane później potocznie „Drewnianym Kołem”, a wzdłuż ulicy Ks. Janusza poprowadzono linię tramwajową.